De afgelopen week ben ik positief getest en hebben wij samen gezellig in Quarantaine gezeten. Gelukkig was het ziekteverloop niet heel ernstig, hoewel je het allemaal wel wat zat bent na een paar dagen. Ook wel goed zo’n moment, voor mijzelf. Om even stil te staan bij al diegenen die vanwege angst voor het virus (en risico in geval van virus) zich nu al twee jaar grotendeels opsluiten. 

Waar ik soms met de huidige enorme aantallen besmettingen denk: “zo komen we er eindelijk misschien doorheen.” Is het voor anderen juist ook weer een tijd van extra gevaar, omdat nu echt overal om je heen mensen ziek worden. 

Er is wat dat betreft een opvallende kanteling gaande, waar ik een paar maanden vooral hoorde over mensen die niet op het vaccin vertrouwen en er juist wel op vertrouwen. Gaat het nu over vrijheid en geld. De strijd is nu tussen de mensen die het virus niet meer zo belangrijk vinden (in elk geval minder belangrijk dan werk en uitjes) en diegenen die het nog steeds voor zichzelf of anderen een groot risico vinden (vaak ook omdat ze in de zorg werken). 

Gek hoe dat verloopt zo’n pandemie. Wat vandaag links is, is morgen rechts en wat vandaag gevaarlijk is, is morgen bekrompen. Maargoed, hoe de tijden en virussen ook woeden: Mijn hulp is van U, Heer. Die alles heeft gemaakt! U zult voorkomen dat ik wankel of val. U bent mijn beschermer die over mij waakt, die niet struikelen of slapen zal. Mijn hulp is van U Heer!